Хавфу умедворӣ
يَا ابْنَ جُنْدَبٍ يَهْلِكُ الْمُتَّكِلُ عَلَى عَمَلِهِ وَ لَا يَنْجُو الْمُجْتَرِئُ عَلَى الذُّنُوبِ الْوَاثِقُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ قُلْتُ فَمَنْ يَنْجُو قَالَ الَّذِينَ هُمْ بَيْنَ الرَّجَاءِ وَ الْخَوْفِ كَأَنَّ قُلُوبَهُمْ فِي مِخْلَبِ طَائِرٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعَذَابِ
Писари Ҷундаб! Он касе, ки фақат ба амали худ такя кунад ҳалок мешавад ва касе, ки ба пуштгармӣ ба раҳмати илоҳӣ густохона ва бепарво гуноҳ кунад наҷот намеёбад. Пурсидам: Пас чӣ касоне аҳли наҷот ҳастанд? Фармуд: Он ки байни бим ва умед зиндагӣ кунад. Гӯӣ аз сари шавқи савоб ва ҳарос аз азоб гӯӣ дилҳояшон дар чанголи парандаи шикорӣ аст.