Бедор будам. Дидам оҳиста баланд шуд ва ба тарафи ҷои либосиаш рафту чанд тикка либос бардошт, эҳтиёт мекард, ки бо роҳ рафтанаш касеро бедор накунад. Либосҳояшро иваз кард. Бо изтироб атрофро мепоид. Либосҳои қаблиро байни либосҳои касиф пинҳон кард.
Субҳ ҳам бе он ки бо касе сӯҳбат кунад ба мактаб рафт. Вақте ба ҷои писарам рафтам фаҳмидам мавзӯъ чи буда аст! Ӯ дар ҳафтсолагӣ ҳанӯз ҷойгаҳашро тар мекунад!
Иллати шабидрорӣ чист?
Оё тамоми кӯдакон дучори ин масъала мешаванд?
Чи тавр метавон онро дармон кард?
Шабидрорӣ то чи синне табиӣ аст?
Дар ин мавқеъҳо чи бархурде муносиб аст?
Ончи бояд бидонем
Ба таври табиӣ кӯдакон дар синини як то ду солагӣ метавонанд пур шудани масонаи худро бифаҳманд ва бо гузашти замон ин тавоноиро ба даст меоваранд, ки масонаро дертар холӣ кунанд. Дар солҳои баъд ин тавоноӣ комил мешавад ва кӯдак метавонад комилан идрори худро контрол кунад ва онро ба сурати иродӣ анҷом диҳад ва бузург шудани масона ҳам ба ин амр кӯмак мекунад.
Дар ин миён контроли идрор дар ҳоли хоб нисбат ба бедорӣ дертар шакл мегирад. Бояд донист, ки ҳамаи кӯдакон мисли ҳам нестанд ва бо таваҷҷӯҳ ба тафовутҳои фардӣ ва омилҳои мухталиф мумкин аст ҳар кӯдаке дар замони хоссе қодир ба кор шавад. Бинобар ин агар кӯдаке дертар аз дигарон ин марҳиларо пушти сар гузошт ҷои нигаронӣ нест.