بسم الله الرحمن الرحیم

اَلحَمدُ لِلّهِ اِقراراً بِنِعمَةٍ وَ لااِلهَ الا الله اِخلاصاً لِوَحدانِیّتِهِ وَ الصَّلوةُ وَ السَّلامُ عَلی اَشرَفِ بَرِیَّتِهِ وَ عَلی الاَصفِیاءِ مِن عِترَتِهِ. وَ بَعد فَقَد کان مِن فَضلِ الله عَلی الأَنامِ أن أغناهُم بِالحَلالِ عَنِ الحَرامِ،

فَقالَ اللهُ تَعالی: وَ اَنْکِحُوا الْاَيامي مِنْکُمْ وَ الصّالِحينَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ اِمائِکُمْ اِنْ يَکُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللهُ واسِعٌ عَليمٌ

Мардон ва занони беҳамсари худро ҳамсар диҳед ва ҳамчунин ғуломону канизони солеҳ ва дурусткоратонро (ҳамсар диҳед). Агар фақир ва тангдаст бошанд Худованд аз фазли худ онҳоро бениёз месозад, Худованд кушоишдиҳанда ва огоҳ аст.

و قال رسول الله : « مَنْ تَزَوَّجَ أَحْرَزَ نِصْفَ‏ دِينِهِ‏ وَ فِی حَدِيثٍ آخَرَ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ فِی النِّصْفِ الْآخَرِ أَوِ الْبَاقِی»

Ҳаргоҳ одамӣ издивоҷ кунад нисфи динро ба даст овардааст. Дар ҳадиси дигар омадааст, ки барои нисфи дигар аз Худои Мутаол парво ва парҳез кунад.

وقال : « النِّكَاحُ‏ سُنَّتِي‏ فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلَيْسَ مِنِّي‏».

Издивоҷ, суннати ман аст. Ҳар кас аз суннати ман рӯй гардонад аз ман нест.