ЭЙ РАМАЗОН, МАРҲАБО ХӮШ ОМАДӢ

Моҳи зикру моҳи тасбиҳу салот,

Моҳи хайру моҳи шодию нишот,

Моҳи аз кирдори нопокон наҷот,

Эй Рамазон, марҳабо хуш омадӣ.

Қалби мо аз файзи ту пурнур шуд,

Чашми ҳақ бинову ботил кур шуд,

Ақлу ҳуш, з-андешаи бад дур шуд,

Эй Рамазон, марҳабо хуш омадӣ.

Дар масоҷид саф ба саф истодаем,

Аз майи ишқаш чу масти бодаем,

Ҳамдгӯён сар фуруд овардаем.

Эй Рамазон, марҳабо хуш омадӣ.

Моҳи Қуръон, моҳи Меъроҷи Расул,

Моҳи ҳар як каф дуо гаштан қабул,

Моҳи имконоти бар ҷаннат духул,

Эй Рамазон, марҳабо хуш омадӣ.

Халқи тоҷик тоҷ бар сар мекунад,

Боз ҳам худро мунаввар мекунад,

Аз қудумат файз аз бар мекунад,

Эй рамазон, марҳабо хуш омадӣ!

Ғанизода Муҳаммади Кангуртӣ

Дило, ҳамвора таслими ризо бош,

Ба ҳар ҳоле ки бошӣ, бо Худо бош

Худоро бош, агар марди худоӣ,

Макун бегонагӣ, гар ошноӣ.

Ҳадиси дузаху ҷаннат раҳо кун,

Парастиш хос аз баҳри Худо кун.

Носири Хусрав