Наъти Мавлоно Муинии Ҳиравӣ дар бораи Пайғамбар(с)

Дар ҷон чу кард манзил ҷонони мо Муҳаммад,

Сад дар кушод дар дил аз ҷони мо Муҳаммад.

Мо булбулем нолон дар гулситони Аҳмад,

Мо лӯълӯему марҷон, уммони мо Муҳаммад.

Мустағрақи гуноҳем, ҳар чанд узрхоҳем,

Пажмурда чун гиёҳем, борони мо Муҳаммад.

Аз дарду захми исён моро чӣ ғам чу созад,

Аз марҳами шафоат дармони мо Муҳаммад.

Имрӯз хуни ошиқ дар ишқ агар бадар шуд,

Фардо зи дӯст хоҳад товони мо Муҳаммад.

Мо толиби Худоем, бар дини Мустафоем,

Бар даргаҳаш гадоем, султони мо Муҳаммад.

Аз умматони дигар мо омадем бартар,

В-онро, ки нест бовар бурҳони мо Муҳаммад.

Эй обу гил, суруде в-эй ҷону дил, дуруде,

То бишнавад ба Ясриб фиғони мо Муҳаммад.

Дар боғу бӯстонам дигар махон, Муинӣ,

Боғам бас аст Қуръон, бӯстони мо Муҳаммад.