Аҳди ҷавони гузашт, дар ғами буду набуд

Навбати пири расид, сад ғами дигар фузуд

Коркунони сипеҳр, бар сари давъи шуданд

Ончи бидоданд дер, боз гирифтанд зуд

Ҳосили мо аз ҷаҳон нест ба ҷуз дарду ғам

Ҳеҷ надонам чарост ин ҳама рашки ҳасуд

Нест аҷаб гар шудем шуҳра ба зарқу риё

Пардаи тазвири мо, садди Сикандар набуд

Номи ҷунунро ба худ дод Баҳоӣ қарор

Нест ба ҷуз роҳи ишқ, зери сипеҳри кабуд

Шайх Баҳоӣ

عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود

نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود

کارکنان سپهر، بر سر دعوی شدند

آنچه بدادند دیر، باز گرفتند زود

حاصل ما از جهان نیست به جز درد و غم

هیچ ندانم چراست این همه رشک حسود

نیست عجب گر شدیم شهره به زرق و ریا

پردهٔ تزویر ما، سد سکندر نبود

نام جنون را به خود داد بهائی قرار

نیست به جز راه عشق، زیر سپهر کبود