Аз сари кӯи ту гар азми сафар медоштам
Мезадам бар бахти худ пое ки бар медоштам
Доштам дар аҳди тифли ҷониби девонагон
Мезадам бар сина ҳар санге ки бардоштам
Ҳалқае кам мешуд аз занҷир Маҷнун маро
Дидаи рағбат зи рӯи ҳарчи бар медоштам
Зиндагиро бехуди бар ман гуворо карда аст
Мешудам девона гар аз худ хабар медоштам
Дил чу хун гардид ебҳосил бувад тадбирҳо
Кош пеш аз хун шудан дил аз ту бар медоштам
Мекашидам пои истиғно ба домони садаф
Қатра обе агар ҳамчун гуҳар медоштам
Мерубудандам зи дасту душ ҳам дарди кашон
Чун сабу дасти талаб гар зери сар медоштам
Бепару боле маро маҳбус дорад дар фалак
Мешикастам байзаро гар болу пар медоштам
Дар ҷигар месохтам пинҳон зи бими чашм захм
Аз дами теғи ту ҳар захме ки бар медоштам
Мефишондам остин бар зангу буи орият
Зин чаман гар чун хазон барги сафар медоштам
Дар буруманди надодам номуродиро зи даст
Гардане доим каҷ аз ҷуши самар медоштам
Дасти ман ҳар чанд аз он мӯи миён кутоҳ буд
Дар раги ҷон печу тоби он камар медоштам
Оқибат машқи ҷунуни ман ба ҷое мерасид
Руи нав хатти туро гар дар назар медоштам
Ҷебу домони фалак пур мешуд аз гуфтори ман
Дар сухан Соиб ҳам овозе агар медоштам
Соиби Табрезӣ
از سر کوی تو گر عزم سفر می داشتم
می زدم بر بخت خود پایی که بر می داشتم
داشتم در عهد طفلی جانب دیوانگان
می زدم بر سینه هر سنگی که بر داشتم
حلقه ای کم می شد از زنجیر مجنون مرا
دیده رغبت ز روی هر چه بر می داشتم
زندگی را بیخودی برمن گوارا کرده است
می شدم دیوانه گر از خود خبر می داشتم
دل چو خون گردید بی حاصل بود تدبیرها
کاش پیش از خون شدن دل از تو بر می داشتم
می کشیدم پای استغنا به دامان صدف
قطره آبی اگر همچون گهر می داشتم
می ربودندم ز دست و دوش هم دردی کشان
چون سبو دست طلب گر زیر سر می داشتم
بی پر و بالی مرا محبوس دارد در فلک
می شکستم بیضه را گربال و پر می داشتم
در جگر می ساختم پنهان ز بیم چشم زخم
از دم تیغ تو هر زخمی که بر می داشتم
می فشاندم آستین بر زنگ وبوی عاریت
زین چمن گر چون خزان برگ سفر می داشتم
در برومندی ندادم نامرادی را ز دست
گردنی دایم کج از جوش ثمر می داشتم
دست من هر چند ازان موی میان کوتاه بود
در رگ جان پیچ و تاب آن کمر می داشتم
عاقبت مشق جنون من به جایی می رسید
روی نو خط ترا گر در نظر می داشتم
جیب و دامان فلک پر می شد از گفتار من
در سخن صائب هم آوازی اگر می داشتم