Бузурге дод як дирҳам гадоро

Ки ҳангоми дуо ёд ор моро

Яке хандиду гуфт ин дирҳами хурд

Намеарзид ин байъи шароро

Равони покро олуда мапсанд

Ҳиҷоби дил макун рӯю риёро

Макун ҳаргиз ба тоат худнамоӣ

Бирон з-ин хона, нафси худнаморо

Бизан дуздони роҳи ақлро роҳ

Мутеи хеш кун ҳирсу ҳаворо

Чи доди ҷуз яке дирҳам ки хоҳи

Биҳишту неъмати арзу саморо

Машав гар раҳ шиносӣ, пайрави оз

Ки гумроҳист роҳ, ин пешворо

Нашояд хост аз дарвеш подош

Набояд кишт, эҳсону аторо

Сафои боғи ҳастӣ, нек корист

Чи равнақ, боғи берангу сафоро

Ба навмеди, дари шафқат гушудан

Бас аст умеди раҳмат, порсоро

Ту неки кун ба мискину туҳидаст

Ки неки, худ саба гардад дуоро

Аз он базмат чунин карданд равшан

Ки бахши нур, базми безиёро

Аз он бозутро доданд неру

Ки гири дасти ҳар бедасту поро

Аз он маъни пизишкат кард гардун

Ки бишноси зи ҳам дарду даворо

Машав худбин, ки неки бо фақирон

Нахустин фарз будаст ағниёро

Зи муҳтоҷон хабар гир, эй ки дори

Чароғи давлату ганҷу ғиноро

Ба вақт бибахшу инфоқ, Парвин

Набояд дошт дар дил ҷуз Худоро

Парвини Эътисомӣ

بزرگی داد یک درهم گدا را

که هنگام دعا یاد آر ما را

یکی خندید و گفت این درهم خرد

نمی‌ارزید این بیع و شرا را

روان پاک را آلوده مپسند

حجاب دل مکن روی و ریا را

مکن هرگز بطاعت خودنمائی

بران زین خانه، نفس خودنما را

بزن دزدان راه عقل را راه

مطیع خویش کن حرص و هوی را

چه دادی جز یکی درهم که خواهی

بهشت و نعمت ارض و سما را

مشو گر ره شناسی، پیرو آز

که گمراهیست راه، این پیشوا را

نشاید خواست از درویش پاداش

نباید کشت، احسان و عطا را

صفای باغ هستی، نیک کاریست

چه رونق، باغ بیرنگ و صفا را

به نومیدی، در شفقت گشودن

بس است امید رحمت، پارسا را

تو نیکی کن بمسکین و تهیدست

که نیکی، خود سبب گردد دعا را

از آن بزمت چنین کردند روشن

که بخشی نور، بزم بی ضیا را

از آن بازوت را دادند نیرو

که گیری دست هر بیدست و پا را

از آن معنی پزشکت کرد گردون

که بشناسی ز هم درد و دوا را

مشو خودبین، که نیکی با فقیران

نخستین فرض بودست اغنیا را

ز محتاجان خبر گیر، ایکه داری

چراغ دولت و گنج غنا را

بوقت بخشش و انفاق، پروین

نباید داشت در دل جز خدا را