Ё Раб аз дили машриқ нури ҳидоят кун маро

Аз фуруғи ишқ, хуршеди қиёмат кун маро

То ба кай гирди хиҷолат зинда дар хокам кунад?

Шуста рав чун гавҳар аз борони раҳмат кун маро

Хона ороӣ намеояд зи ман ҳамчун ҳубоб

Мавҷи бепарвои дарёи ҳақиқат кун маро

Устухонам сурма шуд аз куча гардиҳои ҳирс

Хонадори гушаи чашми қаноат кун маро

Чанд бошад шамъи ман бозичаи дасти фано?

Зинда ҷовид аз дасти ҳимоят кун маро

Хушк бар ҷо мондаам чун гавҳар аз афсурдагӣ

Оташин рафтор чун ашки надомат кун маро

Гарчи дар суҳбат ҳамон дар гушаи танҳоиям

Аз фаромушони амн ободи узлат кун маро

Аз хиёлат дар дили шабҳо агар ғофил шавам

То қиёмат сангсор аз хоби ғафлат кун маро

Дар харобиҳост, чун чашми бутон, таъмири ман

Марҳамат фармо, зи вайрони иморат кун маро

Аз фузулиҳои худ Соиб хиҷолат мекашам

Ман ки бошам то кунам талқин ки раҳмат кун маро

Соиби Табрезӣ

یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا

از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا

تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟

شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

خانه‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب

موج بی‌پروای دریای حقیقت کن مرا

استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص

خانه دار گوشهٔ چشم قناعت کن مرا

چند باشد شمع من بازیچهٔ دست فنا؟

زندهٔ جاوید از دست حمایت کن مرا

خشک بر جا مانده‌ام چون گوهر از افسردگی

آتشین رفتار چون اشک ندامت کن مرا

گرچه در صحبت همان در گوشهٔ تنهاییم

از فراموشان امن آباد عزلت کن مرا

از خیالت در دل شبها اگر غافل شوم

تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا

در خرابیهاست، چون چشم بتان، تعمیر من

مرحمت فرما، ز ویرانی عمارت کن مرا

از فضولیهای خود صائب خجالت می‌کشم

من که باشم تا کنم تلقین که رحمت کن مرا؟