То ҳастам эй рафиқ надони ки кистам

Рӯзе суроғи вақти ман оӣ ки нестам

Дар остони марг ки зиндони зиндагист

Туҳмат ба хештан натавон зад ки зистам

Пайдост аз гулоби сиришкам ки ман чу гул

Як рӯз ханда кардаму умре гиристам

Тай шуд ду бист соламу ингор кун двист

Чун бахту ком нест чи суд аз двистам

Гавҳаршинос нест дар ин шаҳр Шаҳриёр

Ман дар сафи хазаф чи бигуям ки чистам

Шаҳриёр

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم

روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

در آستان مرگ که زندان زندگیست

تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم

پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل

یک روز خنده کردم و عمری گریستم

طی شد دو بیست سالم و انگار کن دویست

چون بخت و کام نیست چه سود از دویستم

گوهرشناس نیست در این شهر شهریار

من در صف خزف چه بگویم که چیستم