Бо мо накард он бути саркаш вафо ҳанӯз

Охир нашуд миёнаи мо моҷаро ҳанӯз

Мо хастагон дар оташи шавқаш бисухтем

В-он шух дида сер нагашт аз ҷафо ҳанӯз

Баъд аз ҳазор дард ки бар ҷони мо ниҳад

Раҳмат накард бар дили мискини мо ҳанӯз

Аз кӯӣ дуст бехуду саргашта меравем

Дил хаста боз мондаву чашм аз қафо ҳанӯз

Бусест хунбаҳои ману лаъли ӯ маро

Сад бор кушту май наҳидад хунбаҳо ҳанӯз

Дил дар шиканҷи турра пур печу тоби ӯ

Мондаст адр кашокаши доми бало ҳанӯз

Мискин Убайд дар ғами ишқаш зи ҷону дил

Бегона гашту ёр нашуд ошно ҳанӯз

Убайди Зоконӣ

با ما نکرد آن بت سرکش وفا هنوز

آخر نشد میانهٔ ما ماجری هنوز

ما خستگان در آتش شوقش بسوختیم

وان شوخ دیده سیر نگشت از جفا هنوز

بعد از هزار درد که بر جان ما نهاد

رحمت نکرد بر دل مسکین ما هنوز

از کوی دوست بیخود و سرگشته میرویم

دل خسته بازمانده و چشم از قفا هنوز

بوسیست خونبهای من و لعل او مرا

صد بار کشت و می‌ندهد خونبها هنوز

دل در شکنج طرهٔ پر پیچ و تاب او

مانده است در کشاکش دام بلا هنوز

مسکین عبید در غم عشقش ز جان و دل

بیگانه گشت و یار نشد آشنا هنوز