Ҷон хушаст, аммо намехоҳам ки: ҷон гуям туро

Хоҳам аз ҷон хуштаре бошад, ки он гуям туро

Ман чи гуям, к-ончунон бошад ки ҳадди ҳусни туст?

Ҳам ту худ фармо ки: чуни, то чунон гуям туро

Ҷони ман, бо онки хосс аз баҳри куштан омадӣ

Соате биншин, ки умри ҷовидон гуям туро

То рақибонро набинам хушдил аз ғамҳои хеш

Аз ту бинам ҷавру бо худ меҳрубон гуям туро

Бас ки мехоҳам ки бошам бо ту дар гуфту шунуд

Як сухан гар бишнавам, сад достон гуям туро

Қиссаи душвори худ пеши ту гуфтан мушкил аст

Мушкиле дорам, намедонам чи сон гуям туро?

Ҳар куҷо рафти, Ҳилолӣ, оқибат расво шуди

Ҷойи он дорад ки: расвои ҷаҳон гуям туро

Ҳилоли Ҷағтоӣ

جان خوشست، اما نمی‌خواهم که: جان گویم تو را

خواهم از جان خوش‌تری باشد، که آن گویم تو را

من چه گویم که آنچنان باشد که حد حسن توست؟

هم تو خود فرما که: چونی، تا چنان گویم تو را

جان من، با آن که خاص از بهر کشتن آمدی

ساعتی بنشین، که عمر جاودان گویم تو را

تا رقیبان را نبینم خوش‌دل از غم‌های خویش

از تو بینم جور و با خود مهربان گویم تو را

بس که می‌خواهم که باشم با تو در گفت و شنود

یک سخن گر بشنوم، صد داستان گویم تو را

قصهٔ دشوار خود پیش تو گفتن مشکلست

مشکلی دارم، نمی‌دانم چه سان گویم تو را؟

هر کجا رفتی، هلالی، عاقبت رسوا شدی

جای آن دارد که: رسوای جهان گویم تو را