Марде ҳангоми хӯрдани хӯрок падарашро дар гӯшае ҷудо аз аҳли хона менишонд. Зарфи хӯрокаш ҳам аз чуби беарзиш буд.
Рӯзе ӯ дид, ки писари майдааш талош мекард то тиккаҳои майдаи чубро ба ҳам бичаспонад. Аз писараш пурсид: Мехоҳӣ чӣ бисозӣ?
Писараш гуфт: Ин зарфи хӯроки давраи пирии ту хоҳад буд.
Мард ба фикр фурӯ рафт ва аз он ба баъд падарашро дар сари дастархон дар беҳтарин ҷо нишонд ва барояш дар беҳтарин зарф хӯрок овард.