Худои Мутаол дар ояти 14 сураи Саф мефармояд:يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ أَنصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنصَارِى إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ فَآمَنَت طَّآئِفَةٌ مِّن بَنِى إِسْرَآءِيلَ وَكَفَرَت طَّآئِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُواْ عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُواْ ظَاهِرِينَ
Эй касоне, ки имон овардаед, ёрони (дини) Худо бошед, ҳамонгуна ки Исо ибни Марям ба ҳавориюн гуфт: Ёрони ман дар роҳи Худо чӣ касоне ҳастанд? Ҳавориюн гуфтанд: Мо ёронм (динм) Худо ҳастем! Пас гурӯҳе аз Бани Исроил имон оварданд ва гурӯҳе кофир шуданд. Пас касонеро, ки имон оварданд, бар душманашон ёрӣ додем то (бар онон ғалаба карда ва) пирӯз шуданд.
Бидонем
Ҳавориюн ба ёрони хосси ҳазрати Исо(а) гуфта мешавад, ки дувоздаҳ нафар буданд ва номашон дар Инҷилҳои кунунӣ зикр шудааст.( Тафсири Намуна)
Решаи ин калима аз «ҳур» ба маънои шустан ва сафед кардан аст ва ба хотири пӯшидани либосҳои сафед ва доштани қалбҳои пок ва ё ин ки ҳам худ ботини пок доштанд ва ҳам дигаронро даъват ба покӣ мекарданд, ин вожа дар бораи онон ба кор рафтааст.
Биёмӯзем
1. Худованд барои мӯъминон барнома дорад.
2. Имон масъулият меорад.
3. Мӯъминон бояд вазифаи худро бидонанд ва ба он амал кунанд.
4. Мӯъмин бояд қадам ба қадам рушд кунад. Дар оятҳои пешин даъват ба тиҷорат бо Худо буд ва дар ин оят расман ба ансори Аллоҳ будан даъват мекунад.
5. Худованд ниёзе ба нусрати мо надорад, зеро ҳамаи нусратҳо ва пирӯзиҳо аз ӯст, вале ансори Худо будан барои мо ифтихор аст.
6. Гуфтор муҳим аст пас онро ҷиддӣ бигирем.
7. Анбиёи Худо(а) мардумро барои Худо мехоҳанд, на барои худ ва ё гурӯҳ ва ҳизби худ.
8. Паёмбарон(а) барои ғалаба бар душман роҳҳои оддӣ ва табииро тай мекарданд ва аз асбоби зоҳирӣ ва неруҳои мардумӣ истифода мекарданд.
9. Раҳбар бояд арзёбии дақиқе аз ёрони худ дошта бошад.
10. Иқрор гирифтан аз ёрон навъе таҷдид байъат ва эъломи вафодорӣ аст.
11. Даъвати раҳбарони диниро посух диҳем ва итоат кунем.
12. Инсон ихтиёр дорад, ки даъвати анбиёро бипазирад ва саодатманд шавад ва ё онро рад кунад ва бадбахт шавад.
13. Маъмулан ҳама мардум ба як паёмбар имон наёвардаанд, балки баъзе куфр меварзиданд ва баъзе имон меоварданд, мо низ набояд интизор имон овардани ҳама мардумро дошта бошем.
14. Доштан имон рамзи дарёфти таъйидоти илоҳӣ аст.
15. Ҳазрати Исо (а) ҳам худаш мавриди таъйиди Худованд буд (Бақара/78) ва ҳам ёрони хоссаш.
16. Худованд, ҳамон гуна ки паёмбарашро таъйид ва ёрӣ мекунад пайравонашро низ ёрӣ мекунад.
17. Худованд пуштибони мӯъминон аст ва мӯъминон саранҷом пирӯз ҳастанд.