Худои Мутаол дар ояти 76 сураи муборакаи Қасас мефармояд:
إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَآَتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ
Ҳамоно Қорун аз қавми Мусо буд, вале бар онон ситам намуд, бо он ки мо он қадар аз ганҷҳо (ва сандуқи ҷавоҳирот) ба ӯ дода будем, ки бардоштани (он захоир ва) калидҳояш бар гуруҳи неруманд низ сангин буд. Рӯзе қавмаш ба ӯ гуфтанд: Мағрурона шодӣ макун, ба дурустӣ ки Худованд сармастони мағрурро дӯст намедорад.
Бидонем
Аз ояти 76 то 84 сураи муборакаи Қасас достони Қорун –сарватманди мунҳариф- ва натиҷагирӣ аз он баён шудааст, ки бисёр ибратомӯз аст.
Дар тафcири Маҷмаъулбаён ҳадисе нақл шудааст, ки Қорун писархолаи ҳазрати Мусо(а) ва инсони донишманд буд ва дар хондани Таврот маҳорати беназир дошт. Ӯ ибтидо аз ёрони Мусо ва аз ҷумлаи гуруҳи ҳафтод нафараи ҳамроҳи он ҳазрат барои эъзом ба куҳи Тур ва муноҷот дар он ҷо буд, аммо ба воситаи ба даст овардани сарвати беҳисоб, парчами мухолифат бардошт ва саранҷом мавриди хашм ва қаҳри Худо гардид.
Ҳазрати Мусо(а) дар тули даврони муборизааш бо се меҳвари аслии фасод ва туғён даргир буд:
 1) зӯр ва қудрати сиёсӣ – Фиръавн – ва низомӣ –Ҳомон – вазири ҷанги Фиръавн
 2) зар ва сарват - Қорун -
 3) тазвир ва фиреб – Сомирӣ- ҳунарманди мунҳариф
Биёмӯзем
1. Намунаҳои таърихӣ бояд зикр шаванд то ояндагон ибрат бигиранд. إِنَّ قَارُونَ
2. Собиқаи хуб далел бар ояндаи хуб ва ё чашмпушӣ аз инҳирофоти имрӯз нест. Дар роҳ будан муҳим аст, вале дар роҳ мондан муҳимтар. كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى
3. Фақат хешӣ бо паёмбар омили муваффақият ва наҷот нест. كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى
4. Вуҷуди хешони мунҳариф набояд аз мақоми афроди солеҳ ва муслиҳ бикоҳад. إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى
5. Сарвати беҳисоб бе робита бо Худо василаи қудрат ва қудрат омиле барои таҷовузгарӣ ва айёшӣ аст. فَبَغَى عَلَيْهِمْ الْكُنُوزِ لَا تَفْرَحْ
6. Таҷовузгар ва айёш хешу табор ҳам намешиносад ва дарди онҳо барояш муҳим нест.
7. Сарват моро мағрур ва сармаст насозад. لَا تَفْرَحْ
8. Дардҳоро бишиносед ва роҳи дармон пешниҳод кунед.
9. Яке аз вазифаҳои муҳим наҳй аз мункар аст, ки бояд амал шавад.
10. Наҳйи аз мункар дар муқобили сармоядорон ҳатто бар табақаи маҳрум низ лозим аст. قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ
11. Далели наҳй аз мункарро бигӯед.
12. Сарватманд будан нишонаи маҳбуби Худо будан нест, балки онҳо маҳруманд. إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ
13. Меъёрҳоро баён кунед, то афрод худ ва дигаронро бишиносанд. Аз қавми Мусо будан муҳим нест. Таҷовузгар ва масту мағрури сарват маҳкум аст ва маҳбуби Худо нест.
14. Қорун масти сарват ва боғӣ ва таҷовузгар буд, ки Худо ӯро дӯст намедорад. Паёмбари Аъзам (с) ба Аммори Ёсир (рз) фармуд: تقتلک الفئة الباغیة  Эй Аммор, туро гуруҳи боғӣ ва таҷовузгар мекушанд. Аммори Ёсир (рз) дар ҷанги Сиффин дар лашкари ҳазрати Алӣ (к) зидди Муовия ибни Абисуфён меҷангид ва дар ҳамин ҷанг кушта ва шаҳид шуд.