Ҳазрати Луқмони Ҳаким ба фарзандаш насиҳат кард:

وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَابُنَىَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ

Ва (ёд кун) замоне ки Луқмон ба писараш, дар ҳоле ки ӯро мавъиза мекард, гуфт: Фарзандам, чизеро ҳамтои Худо қарор надеҳ, зеро ки ширк (ба Худо), қатъан ситами бузург аст. ‏  Сураи Луқмон/13

Аз ин оят меомӯзем:

1- Шева‏ҳои тарбияти фарзандро аз бузургон биёмӯзем.

2- Дар мавъиза бояд ибтидо зеҳн ва ҳавоси шунавандаро ба худ ҷалб кунем.

3- Мавъиза бояд бар асоси ҳикмат бошад.

4- Фарзанд ба насиҳат ниёз дорад. Аз фарзандонамон ғофил нашавем.

5 - Дар таблиғ ибтидо аз наздикони худ шурӯъ кунем.

6- Аз беҳтарин роҳ‏ҳои тарбияти дурусти фарзанд, гуфтугӯи самимӣ бо ӯст.

7- Аз рисолат‏ҳои падар нисбат ба фарзанд, мавъиза аст.

8 - Бо навҷавон бояд бо забони мавъиза сухан гуфт, на сарзаниш.

9- Мавъиза бояд бо муҳаббат ва отифа ҳамроҳ бошад.

10- Яке аз шароити таъсири мавъиза эҳтиром ва шахсият додан ба фард аст.

11- Дар иршод ва мавъиза масоили аслиро дар авлавият қарор диҳем.

12- Муҳим‏тарин ва меҳвари‏тарин бӯъди ҳикмат тавҳид аст.

13- Ширк бузург‏тарин хатар ва асли‏тарин масъала аст, дар назди Худованд, ҳама‏и дунё матоъи қалил аст, вале ширк зулми азим аст. Яъне агар ҳама‏и дунёро ба касе бидиҳанд, ки мушрик шавад, набояд бипазирад.

14- Насиҳатҳои худро бо далел ва мантиқ баён кунем.

Худоё, ба падарони мо тавфиқи насиҳатгарӣ ва хайрхоҳӣ ба фарзандон ва ба фарзандон насиҳатпазирӣ марҳамат намо.