Дар Қуръон аз меваҳои гуногун ном бурда шудаанд: хурмо, ангур, зайтун, анор, банана, анҷир, бодиринг, сирпиёз , наск (адас) ва пиёз. Теъдоде аз оёте, ки ин луғот дар онҳо такрор шудаанд, дар инҷо оварда шудаанд.
1. Сураи Анъом, ояти 141
وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشاتٍ وَ غَيْرَ مَعْرُوشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُكُلُهُ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُتَشابِهاً وَ غَيْرَ مُتَشابِهٍ كُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفين
“Ва ӯст касе, ки боғҳо офарид дарахтонаш баъзе бар рӯи поя қарор гирифта ва баъзе худ бар рӯи по истодаанд ва дарахти хурмо ва зироат, ки меваи он гуногун аст ва зайтун ва анор, ки бо ҳам шабеҳ ва ғайри шабеҳ ҳастанд. Ҳар гоҳ мева дод аз меваи он бихӯред ва ҳаққи онро ҳангоми чиданаш бидиҳед ва исроф накунед, ки Худо исрофкунандагонро дӯст намедорад.”
2. Сураи Раъд, ояти 4
وَ فِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ وَ جَنَّاتٌ مِنْ أَعْنابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخيلٌ صِنْوانٌ وَ غَيْرُ صِنْوانٍ يُسْقى بِماءٍ واحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلى بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُون
“Дар замин қитъаҳое канори ҳам қарор дорад, ки бо якдигар мухталифанд ва боғҳое аз ангуру зироат ва нахлҳое, ки аз як реша ё решаҳои мухталиф мерӯянд. Ҳамаи онҳо аз як об сероб мешаванд ва мо баъзе аз онҳоро аз ҷиҳати хурданиҳояш бар дигарӣ бартарӣ медиҳем. Дар инҳо нишонаҳоест барои онон, ки хирадҳои худро ба кор мегиранд.”
3. Сураи Наҳл, ояти 11
وَ لَوْ يُعَجِّلُ اللَّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ فَنَذَرُ الَّذينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا في طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ
“Ба василаи он борон барои шумо киштзорҳо ва дарахтони зайтуну хурмо ва ангуру дигар меваҳоро мерӯёнад. Дар ин кор барои мардуми андешманд нишонаҳоест.”
4. Сураи Воқеа, ояти 29
وَ طَلْحٍ مَنْضُود
“Ва (дарахти) банана, ки меваҳояш рӯи ҳам чида шуда.”
5. Сураи Тин, ояти 1
وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُون
“Қасам ба анҷир ва зайтун.”
6. Сураи Бақара, ояти 61
وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسى لَنْ نَصْبِرَ عَلى طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها
“Ва ҳангоме, ки гуфтед: Эй Мусо! Мо ҳаргиз ба як навъ ғизо сабр намекунем пас аз Парвардигорат бихоҳ, то аз ончи замин мерӯёнад аз кабутиҳо ва бодиринг ва сиру наск ва пиёзашро барои мо омода кунад.”
7. Сураи Марям, ояти 25
وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيًّا
“Танаи дарахтро ба сӯи худ биҷунбон, то аз он барои ту хурмои тоза биюфтад.”