Сифатҳои некон

قال رسول الله: ثَلاثٌ مَن كُنَّ فيه فَهُو مِن الأبْدالِ: الرِّضا بِالْقَضاء وَ الصَّبْرُ عَن مَحارِم اللّه‏ وَ الغَضَبُ في ذات اللّه‏ عَزَّ وَ جَلَّ. (الفردوس)

Ҳар кас дорои ин се вижагӣ бошад аз некон аст: ризо ба қазо(-и илоҳӣ) будан, муқовимат дар баробари муҳаррамоти илоҳӣ ва хашм ба хотири Худованди Азза ва Ҷалла.

Хушо ба ҳоли инҳо

قال رسول الله: طُوبى لِمَن تَواضَعَ في غَيْرمَنْقَصَةٍ وَ ذَلَّ في نَفْسِه في غَيْر مَسْكَنَةٍ وَ أنْفَقَ مِن مالٍ جَمَعَه في غَيْر مَعْصِيَةٍ وَ خالَطَ أهْلَ الفِقْه وَ الحِكْمَة وَ رَحِمَ أهْلَ الذُّل وَ المَسْكَنَةِ، طوبى لِمن ذَلَّ نَفسُه و طاب كَسبُه و حسُنت سَريرَتُه و كَرَمَت عَلانِيتُة و عَزَلَ عنِ النّاسِ شَرّهُ، طوبى لِمن عَمِلَ بعِلمِه و أنفَقَ الفَضلَ مِن مالِه و أمسَكَ الفَضلَ مِن قَولِه. (كنزالعمّال)

Хушо ба ҳоли он ки фурӯтаниаш аз рӯи камбудӣ нест, хории нафсаш аз рӯи фақирӣ нест, аз моле, ки ҳалол ба даст овардааст инфоқ намояд, бо донишмандон ва ҳакимон рафту омад кунад, ва ба залилон ва фақирон раҳм намояд. Хушо ба ҳоли он ки нафсаш хор, касбаш ҳалол, ботинаш некӯ, зоҳираш гиромӣ ва шарраш аз мардум ба дур бошад. Хушо ба ҳоли он ки ба илмаш амал кунад, зиёдии молашро инфоқ намояд ва зиёдии суханашро боз дорад.

قال رسول الله: طوبى لِمَن طالَ عُمرُه وحَسُنَ عَمَلُه فحَسُنَ مُنقَلَبُه إذْ رَضِيَ عَنهُ رَبُّهُ عزَّ و جلَّ، و وَيلٌ لِمَن طالَ عُمرُه و ساء عَمَلُه، فَساء مُنقَلَبُه إذْ سَخِطَ عَليهِ ربُّه عزّ و جلّ. (الأمالي)

Хушо ба ҳоли он ки умраш дароз ва амалаш некӯ бошад, ки дар натиҷа оқибаташ хуб хоҳад буд, зеро Парвардигори Азза ва Ҷалла аз ӯ хушнуд аст. Ва вой ба ҳоли он ки умраш дароз ва амалаш бад бошад, ки дар натиҷа оқибаташ бад хоҳад буд, зеро Парвардигори Азза ва Ҷалла аз ӯ хашмгин аст.

قال رسول الله: طُوبى لِمَن شَغَلَه عَيْبُه عَن عُيُوب النّاس وَ أنْفَق مِن‏مالٍ‏اكْتَسَبَه مِن‏غَيْرمَعْصِيَةٍ وَ خالَطَ أهْل الفِقْه وَ الحِكْمَة وَ جانَبَ أهْلَ الذُّل وَ المَعْصِيَةِ. (الرواشح السماوية)

Хушо ба ҳоли он ки айбаш, ӯро аз айбҷӯии мардум боз дорад, аз моле, ки бидуни гуноҳ касб кардааст инфоқ кунад, бо донишмандон ва ҳакимон рафту омад кунад ва аз инсонҳои пасту гунаҳкор дурӣ кунад.

قال رسول الله: طُوبى لِمَن ذَلَّ في نَفْسِه، وَ حَسُنَت خَليقَتُه، وَ أنْفَقَ الفَضْلَ مِن مالِه، وَ أمْسَك الفَضْلَ مِن قَوْلِه، و وَسِعَتْه السُّنَّة وَ لَم يَعُدها إلَى البِدْعَةِ. (الرواشح السماوية)

Хушо ба ҳоли он ки дар назди худ хор, вале фитраташ некӯ бошад, зиёдии молашро инфоқ кунад, зиёдии сухунашро боз дорад ва суннат ӯро фарогир гирад, то ба бидъат боз нагардонад.