Касоне ки худро аз гуноҳ ҳифз мекунанд дар назди Худованд ҷойгоҳи хоссе доранд. Ҳам дар ин дунё сарбаланд ҳастанд ва ҳам дар охират ки назар ва лутфи Худо ба онҳо вижа аст. Худованд дар Қуръон касонеро ки тақво пеша кардаанд чунин мефармояд:

مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدْراً وَ اللاَّئي‏ يَئِسْنَ مِنَ الْمَحيضِ مِنْ نِسائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللاَّئي‏ لَمْ يَحِضْنَ وَ أُولاتُ الْأَحْمالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرا  ذلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْراً[1]

“Ҳар ки аз Худо парво кунад, Худо барои ӯ роҳи берун шудан (аз мушкилот ва тангноҳоро) қарор медиҳад ва ӯро аз ҷое ки гумон намебарад рӯзи медиҳад  ва ҳар ки аз Худо парво кунад барои ӯ дар кораш осони қарор медиҳад ва ҳар кас аз Худо парво кунад, гуноҳонашро маҳв мекунад ва подоши ӯро бузург медорад.”

Дар ин оёт, панҷ асар барои тақво ном бурда шуда ки Худованди Мутаол онҳоро ба шакли вижа насиби касе мекунад ки тақвои илоҳиро риоят кунад.

Ин паёмадҳои хушоянд ки Худованд ба ӯ иноят мекунад иборатанд аз:

1.Барояш роҳи наҷоте аз тангнои мушкилоти зиндагиро фароҳам мекунад.

2.Аз ҷое ки гумон намекунад ба ӯ рӯзи медиҳад.

3.Корҳое ки ба он машғул аст барояш осон мекунад.

4.Гуноҳоне ки аз ӯ сар зада мебахшад.

5. Беш аз ончи амал карда ба ӯ аҷру подош медиҳад.

[1] Сураи Талоқ, оёти 2 то 5.