Расули Худо(с) фармуд:

عِندَ حُضورِ شَهرِ رَمَضانَ ـ سُبحانَ الله‏ِ! ماذا یَستَقبِلُكُم!؟ و ماذا تَستَقبِلونَ!؟ ـ قالَها ثَلاثا[1]

“(Ба ҳангоми фаро расидани моҳи Рамазон) Субҳоналлоҳ! Чи чизе ба истиқболи шумо меояд?! Ва шумо чи чизро истиқбол мекунед?! Паёмбар(с) ин ҷумларо се бор такрор кард.”

Расули Худо(с) фармуд:

لَو یَعلَمُ العِبادُ ما فی رَمَضانَ لَتَمَنَّت أن یَكونَ رَمَضانُ سَنَةً[2]

“Агар бандагон медонистанд, ки дар Рамазон чи (баракате) ҳаст, орзӯ мекарданд ки Рамазон, як сол бошад.”

Расули Худо(с) фармуд:

لَو عَلِمتُم ما لَكُم فی رَمَضانَ لَزِدتُم للّه‏ شُكرا[3]

“Агар медонистед, ки дар Рамазон барои шумо чи (неъматҳо ва баракоте) ҳаст, аз Худовад бештар сипосгузори мекардед.”

Расули Худо(с) фармуд:

لا یَكونَنَّ شَهرُ رَمَضانَ عِندَكُم كَغَیرِهِ مِنَ الشُّهورِ؛ فَإِنَّ لَهُ عِندَ الله‏ِ حُرمَةً و فَضلاً عَلى سائِرِ الشُّهورِ، ولا یَكونَنَّ شَهرُ رَمَضانَ یَومُ صَومِكُم كَیَومِ فِطرِكُم[4]

“Моҳи Рамазон назди шумо мисли моҳҳои дигар набошад; чароки назди Худованд, эҳтиром ва бар дигар моҳҳо бартари дорад. Дар моҳи Рамазон, рӯзи рӯзадори шумо мисли рӯз хурданатон набошад. (адаб ва ҳурмати ин моҳро нигаҳ доред.)”

Ҳазрати Алӣ(к) фармуд:

إنَّ رَسولَ الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله خَطَبَنا ذاتَ یَومٍ فَقالَ: «أیُّهَا النّاسُ، إنَّهُ قَد أقبَلَ إلَیكُم شَهرُ الله‏ِ بِالبَرَكَةِ وَالرَّحمَةِ وَالمَغفِرَةِ، شَهرٌ هُوَ عِندَ الله‏ِ أفضَلُ الشُّهورِ، و أیّامُهُ أفضَلُ الأَیّامِ، و لَیالیهِ أفضَلُ اللَّیالی، و ساعاتُهُ أفضَلُ السّاعاتِ ...»([5]

“Рӯзе Расули Худо(с) барои мо хутба хонд ва фармуд: “Эй мардум! Моҳи худо бо баракат ва раҳмат ва омурзиш, ба шумо рӯй оварда аст; моҳе ки назди Худо бартарини моҳҳо, рӯзҳояш беҳтарини рӯзҳо, шабҳояш бартарини шабҳо ва соатҳояш баҳтарини соатҳост...”

- قال الإمام زین العابدین علیه‏السلام ـ مِن دُعائِهِ عِندَ دُخولِ شَهرِ رَمَضانَ ـ : الحَمدُلله‏ِِ الَّذی هَدانا لِحَمدِهِ، و جَعَلَنا مِن أهلِهِ؛ لِنَكونَ لاِحسانِهِ مِنَ الشّاكِرینَ،...[6]

Имом Саҷҷод(а) дар дуои худ ба ҳангоми вуруди моҳи Рамазон фармуд: Ситоиш, Худоеро ки моро ба ситоиши худ раҳнамун сохт ва моро аз аҳли ҳамди хеш қарор дод то сипосгузори некии ӯ бошем ва бадин сабаб, ба мо подош некукоронро ато кунад.

Имом Содиқ(а) фармуд:

إنَّ لِرَمَضانَ حَقّا و حُرمَةً لا یُشبِهُهُ شَیءٌ مِنَ الشُّهورِ[7]

“Моҳи Рамазон, ҳаққ ва ҳурмате дорад, ки ҳеҷ як аз моҳҳо шабеҳи он нест.”





[1] Фазоилу шаҳри салоса, саҳ 140.

[2] Биҳор, ҷ 96, саҳ 346.

[3] Биҳор, ҷ 8, саҳ 183.

[4] Биҳор, ҷ 96, саҳ 340.

[5] Биҳор, ҷ 96, саҳ 356.

[6] Саҳифаи Саҷҷодия, саҳ 165, дуои 44.

[7] Кофӣ, ҷ 2, саҳ 617.