Аз Паёмбари Аъзам(с) пурсиданд: Чӣ кор кунем, ки шайтон аз мо дур шавад?

Ҳазрат фармуд: الصَّوْمُ یُسَوِّدُ وَجْهَهُ، وَ الصَّدَقَةُ تَکْسِرُ ظَهْرَهُ، وَ الْحُبُّ فِی اللّهِ وَ الْمُواظَبَةُ عَلَى الْعَمَلِ الصّالِحِ یَقْطَعُ دابِرَهُ، وَ الإِسْتِغْفارُ یَقْطَعُ وَتِینَهُ «Рӯза рӯи шайтонро сиёҳ мекунад, инфоқ дар роҳи Худо пушти ӯро мешиканад ва дӯст доштан ба хотири Худо ва муҳофизат бар амали солеҳ думболаи ӯро қатъ мекунад ва истиғфор раги қалби ӯро мебуррад»!

Рӯзадор бояд дар ҳоли рӯза бо вуҷуди гуруснагӣ ва ташнагӣ ва чашмпӯшӣ аз лаззати ҷинсӣ дар амал исбот кунад, ки ӯ мисли ҳайвон, дар банди обу алаф нест, балки метавонад лаҷоми нафси саркаш ва шаҳватро ба даст гирад ва бар онҳо амир бошад.