Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон

 فالسافی қиёми Имом Ҳусайн (a)

           هونی یکم Ҳусайн (a) رхта шуд و наҳзати ӯ анҷом گیریفت و با ناتیҷа رایس، تونی گومروҳ و کاسون، کی دار برایلولات زینداگӣваңаҳаҳаҳаҳаҳаҳаҳаҳа. мусалмон нисбат با sitamgaron dar ҳar libosu nayrange basiratu огоҳӣ пайдо кунанд. Ummati Islom az gumroҳӣ va zalolate, ki bani Umaya ba вуҷуд اینوردا می شود огоҳ شاواند، آن دوناند با کوҷо موجوند، неруӣ اینسونی هودرو dar ihtiёri chӣ қудрате қаар؟ In ҳokime, ки ба исми Ислам бар онҳо ҳukumat mekunad, chi zolimu sitamgar ast.

           Инҳо ҳадафи қиёми Имом Ҳусайн (a) ast، ҳamon tavre، ки дар зиёрати арбаӣн омадааст، كيفارموياد:

« وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ »

        Яъне хитоб ба Худованд zoironi Imom (a) mégӯyand: (Hudoё!) Imom Ҳusaйn (a) houn va ҷonashro dar roҳi Tu dod (ҷonashro dar roҳi Tu bazlu bahshish kard);

« لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ »؛

          то бандагонатро аз ҷаҳолат наҷот диҳад;

         « وَ حَیْرةِ الضَّلالَةِ »

      ва онҳоро аз саргардонии бархоста از زلولاتو گومروҳӣ наҷот تاд.

     Пас агар ҳадафи Имом Ҳусайн (а) бедор کاردانی ummati هبیدا با هوبی ғафлат будааст، پایراوون و дӯстдорони ان آیموم