Худои Мутаол мефармояд:
يَا نِسَآءَ النَّبِىِ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَآءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِى فِى قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفاً
Эй ҳамсарони Паёмбар, шумо мисли яке аз занон (-и оддӣ) нестед. Агар тақвопешаед пас ба нармӣ ва карашма сухан нагӯед то (мабодо) он ки дар дилаш беморист тамаъ пайдо кунад, ва некӯ ва шоиста сухан бигӯед!
Сураи Аҳзоб, ояти 32