Донишмандон
Донишмандон
Ҳазрати оятуллоҳ эмом Хоманаӣ-раҳбари муаззами инқилоби исломии Эрон гӯфт: Инқилоби Исломии Эрон натиҷаи иҷобати даъвати беъсати Паёмбари Аъзам(с) аст
Ҳазрати оятуллоҳ эмом Хоманаӣ-раҳбари муаззами инқилоби исломии Эрон гӯфт:
Инқилоби Исломии Эрон натиҷаи иҷобати даъвати беъсати Паёмбари Аъзам(с) аст
Ҳазрати оятуллоҳ эмом Хоманаӣ-раҳбари муаззами инқилоби исломии Эрон, қабули даъват ва беъсати Расули Худо(с)ро сабаби рӯшд ва саодати дунявӣ ва ухравӣ дониста ва дар бораи ҳодисаи талхи Ғазза ва Фаластин бо идомаи ҷиноятҳои режими хуношоми саҳюнистии Исроил гӯфт: Мусибати Ғазза, мусибати башарият аст ва нишон медиҳад, ки назми ҳозираи ҷаҳонӣ комилан ботил ва ғайри қобили давом аст ва аз байн хоҳад рафт.
Субҳи имрӯз (8 феврали 2024), Оятуллоҳ Хоманаӣ, раҳбари олии Ҷумҳурии Исломии Эрон ба муносибати солрӯзи беъсати бобаракати Расули Худо ҳазрати Муҳаммади Мустафо(с), дар дидори масъулон ва коргузорони давлат ва низоми исломӣ, сафирон ва намояндагони кишварҳо ва ҷамъе аз мардум суханронӣ кард, ки гӯзориши он тақдими шумо мешавад.
Ҳазрати оятуллоҳ эмом Хоманаӣ-раҳбари муаззами инқилоби исломии Эрон дар ин дидор бо табрик намудани иди мабъас ба миллати Эрон ва ҳамаи мусулмонон, беъсатро муборактарин ва бузургтарин ҳодисаи таърихи башарият хонданд ва гӯфтанд: Бо беъсати Паёмбари Аъзам(с), нусхаи комил ва роҳнамои ниҳоӣ ва ҳамешагии саодати дунявӣ ва охиратии башар пешкаш шуд.
Раҳбари муаззами Инқилоб зуҳӯр ва сар баровардани беъсат дар муҳити зулмонӣ ва саросар каҷӣ ва инҳирофи ҷоҳилият ва ошкор шудани нишонаҳои инҳироф ва суқут дар ҳамаи тамаддунҳои бузурги он рӯзи ҷаҳонро ҳодисаи хориқулода баршумӯрда ва афзуд: Барномаи беъсат боз кардани роҳи иртиботи башари муҳосирашуда дар чорчуби танги моддӣ бо олами ғайб ва Илоҳист, яъне имон ва сипас поксозӣ ва тазкияи инсон, яъне таолӣ ва рӯшд додани ӯ аз роҳи бартараф кардани навоқис(ҷаҳл) ва поксозии зиштиҳо(ахлоқ ва сифатҳои бад), бадиҳо ва ботил аст.
Раҳбари олии инқилоби исломии Эрон тазкияро ҳаракати фарогир барои ислоҳи ниёз ва корҳои фард ва ҷомеа дар ҳамаи бахшҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоӣ ва бартараф кардани ҳаргӯна беадолатӣ, табъиз ва фосилаҳои табақотӣ(капиталистӣ) хонда ва гӯфт: Тазкия, заминаи таълими инсон ва ҷомеаро фароҳам мекунад, то бо ғанисозии ҷомеа аз назари маърифат ва маънавият, инсони шоистаи матлӯби Ислом сохта шавад.
Вай бо истинод ба оёти Қуръони Карим, беъсат ва даъвати Набии Акрам(с) ро амри ҷорӣ ва доимӣ барои ҳамаи замонҳо дониста ва гӯфтанд: Ҳамакнун низ Пайғамбари Акрам(с) дар ҳоли таълим ва тазкия аст, яъне ҳамчунон ки он рӯз мардумро ба дурӣ аз гӯноҳ ва бутҳо даъват карданд, имрӯз низ ҳамон хитоб ва даъват вуҷуд дорад.
Ҳазрати оятуллоҳ эмом Хоманаӣ, мубориза бо нафс ва шикастани бути ҳавоҳои нафсониро, аввалин қадам дар пазириши даъвати Паёмбари Акрам(с) хонда ва фармӯданд: Ин ки бархе мегӯянд, барои ислоҳи дӯнё аввал бояд хӯд ва баъд ҷомеаи хӯдро ислоҳ кунед, ҳарфи дурӯсте аст. Чӯнки нишон додани як фарди намӯнаи ислоҳшуда ба дунё сабаби ҷазби дигарон ба он намӯна ва улгӯ мешавад.
Раҳбари муаззами инқилоби исломӣ, пирӯзии Инқилоби Исломиро дар Эрон натиҷаи иҷобати паёми беъсати Расули Худо(с) ва даъвати имом Хумайнӣ аз тарафи мардум хонда ва гӯфтанд: Дар идома ҳам мардуми мо ба тавфиқ ва фазли Парвардигор ҳаракати хӯдро дар роҳи дурӯст идома додаанд ва то ҳар замон, ки иҷобати даъвати Пайғамбар(с) давом дошта бошад, рӯшд ва пешрафт, ки фақат рӯшди маънавӣ ва ухравӣ нест, балки дунявӣ ҳам ҳаст ва идома дорад. Метавон ба беҳтарин зиндагии намунаи дунявӣ ва ухравӣ даст ёфт.
Вай бо ишора ба ривоҷи зӯлм ва ҳақкӯшӣ дар ҷаҳони имрӯз, раҳоӣ аз ин вазъ ва беҳбӯди зиндагии мардуми дӯнёро дар гарави иҷобати даъвати Паёмбар(с) ва истифода аз тазкия ва таълими набавӣ дониста ва афзӯд: Масъӯлияти мо худсозӣ ва нишон додани идораи кишвар бар асоси улгӯи одилона ва Ислом аст, ки дар ин замина муваффақиятҳои ҳам доштаем, ки дар дунё таъсиргузор будааст ва албатта кӯтоҳиҳое ҳам доштаем.
Раҳбари олии инқилоби исломии Эрон бо ишора ба идомаи мусибати Ғазза ва Фаластин, онро мусибати дӯнёи Ислом ва балки ҳамаи башарият ва нишондиҳандаи авҷи нобудӣ ва бутлони назми ҳозираи ҷаҳонӣ хонданд ва хотирнишон карданд: Имрӯз Амрико, Англис ва бисёре аз кишварҳои аврупоӣ ва дӯнболаравҳои онҳо, пушти дастҳои ҷинояткор ва ба хӯн олӯдаи режими саҳюнистии Исроил қарор доранд, ки аз ҳамин ҷо метавон фаҳмид, ки назми ҳозираи ҷаҳонӣ назми ботил ва ғайри қобили давом аст ва аз байн хоҳад рафт.
Вай бомбаборони бемористон ва кӯштори наздик ба 30 ҳазор тан аз мардуми бегӯноҳи Ғаззаро боиси расвои фарҳанг ва тамаддӯни ғарбӣ донист ва афзуд: Пушти сари ин ҷиноятҳо пӯл, таслиҳот ва кӯмакҳои сиёсии Амрико аст ва ҳамчунон ки хӯди саҳюнистҳо эътироф карданд, ки бе силоҳҳои Амрикоӣ як рӯз ҳам қодир ба идомаи ҷанг набуданд. Бинобар ин Амрикоиҳо низ мӯҷрим ва масъӯли ин ҳодисаи талх ҳастанд.
Ҳазрати оятуллоҳ эмом Хоманаӣ раҳбари олии инқилоби исломии Эрон, роҳи ҳали поёни бӯҳрони Ғаззаро канор кашидани қудратҳои бузӯрги ҷаҳонӣ ва тарафдори ғарб аз ин кӯштор ва қазия хонд ва гӯфтанд: Муборизони фаластинӣ худ қодир ба идораи майдон ҳастанд, ҳамчунон ки то имрӯз низ бо идораи саҳна, зарбаи сахте ба онҳо ворид нашудааст.
Раҳбари муаззами инқилоби исломии Эрон бо таъкид бар ин, ки вазифаи давлатҳо қатъи кӯмакҳои сиёсӣ, таблиғотӣ, таслиҳотӣ ва ирсол накардани маводи масрафӣ ба режими саҳюнистии Исроил аст, хотирнишон карданд: Вазифаи миллатҳо фишор овардан ба давлатҳо барои анҷоми ин вазифаи бузӯрг аст.
- بازدید: 107
Партоби муваффақиятомези моҳвораи эронии «Сурайё»
Ба гузориши хабаргузории Садо ва симо, моҳвораи «Сурайё»-и Созмони фазоии Эрон рӯзи шанбеи 20 январ бо моҳворабари сӯхти ҷомиди се марҳалаии “Қоим 100”-и нерӯи ҳавоии Сипоҳи посдорони Инқилоби Исломӣ ба фазо партоб шуд.
Моҳвораи эронии «Сурайё» бо муваффақият дар мадори 750 километрии замин қарор гирифт.
Эрон дар чаҳор даҳаи гузашта гомҳои пайваста ва рӯ ба пешрафтеро дар заминаи дастёбӣ ба фанновариҳои фазоӣ бардоштааст.
Ҳарчанд душманони Ҷумҳурии исломии Эрон бо таҳримҳои гуногун саъй кардаанд, монеъи пешрафтҳои иқтисодӣ ва илмӣ, аз ҷумла дар санъати фазоии Эрон шаванд. Аммо Ҷумҳурии Исломии Эрон бо вуҷӯди тамоми ин маҳдӯдиятҳо ва фишорҳо, бо талоши шабонарӯзии донишмандони худ ба анвоъи фанновариҳои пешрафтаи санъатӣ ва фазоӣ даст ёфтааст, ки бояд онро муваффақияте бузург барои фарзандони Форс ва Эронзамин донист.
Тафовути барномаи фазоии Эрон бо дигар кишварҳои ҷаҳон ин аст, ки Эрон бар тавони дохилии худ устувор буда ва аз донишмандон ва фанноварии бумӣ ва дохилии худ баҳра ҷӯстааст.
«Қоим 100» аввалин моҳворабари се марҳалаии сӯхти ҷомиди сохти Эрон аст, ки тавассути донишмандони нерӯи ҳаво-фазои сипоҳи посдорони Инқилоби Исломӣ сохта шудааст.
Вазири иртиботот ва фанноварии иттилооти Ҷумҳурии исломии Эрон ҷаноби Зореъпур бо таъйиди дарёфти сигналҳои моҳвораи “Сурайё”, муваффақияти амалиёти қароргирӣ ва коркарди ин моҳвора дар мадорро комил эълом кард.
Мутахассисони эронӣ пештар моҳвораҳои “Нур – 2” ва “Нур – 3” тавассути моҳворабари бумии “Қосид”, сохти Эронро бо муваффақият ба мадори 500 километрӣ аз сатҳи замин партоб карда буданд.
Моҳвораи “Сурайё” бо моҳворабари “Қоим – 100” тавонист рекорди қарор гирифтани моҳвора дар баландиро дар санъати фазоии Эрон тағйир диҳад.
Бо партоби ин моҳвораи таҳқиқотӣ, бисёре аз зерсистемаҳои тавсеаёфташуда тавассути пажӯҳишгоҳи фазоии Эрон низ дар шароити тести мадорӣ қарор мегиранду роҳ барои тавсеаи фаврии санъати фазоии бумии Эрон ҳамвортар мешавад. Зимни ин, ки ин партоб қадаме муҳим дар ростои афзоиши тавонмандии тазриқи моҳвора дар мадорҳои болотар маҳсуб мешавад.
Беҳуда нест, ки Расули акрам(с) дар бораи талоши фарзандони Форс дар роҳи илму маърифат фармӯдаанд: Агар илм дар Сурайё бошад, онро мардумоне аз фарзандони Форс албатта ба даст меоваранд.[1]
Ё дар дар бораи ба даст овардани дин ва имони фарзандони Форс, Расули Худо ҳазрати Муҳаммади Мустафо(с) мефармоянд: Қасам ба касе, ки ҷонам ба дасти Ӯст, Агар имон дар Сурайё овезон бошад, онро мардумоне аз фарзандони Форс албатта ба даст меоваранд.[2]
[1] - Муснади Аҳмад,ҷ2, с422
[2] - Саҳеҳи Термизӣ, ҳ.3261
- بازدید: 1046
Бигирйед, эй мусулмонон, бигирйед
Замину осмон ғарқи азоянд
Ба ёди куштагони Карбалоянд
Бигирйед, эй мусулмонон, бигирйед
Ки мурғони ҳаво ҳам дар навоянд
Гиребон чок карда аҳли Ислом
Ба хоки поки онон ҷабҳа соянд
Ҳусайну Акбару Аббосу Қосим
Ки моро дар дилу дар дида ҷоянд
Ба теғи хасм агарчи кушта гаштанд
Ҳамеша зиндаанд дар қалби моянд
Дубора рӯзи “Ошуро”-ст имрӯз
Бигӯ мастони раббонӣ биёянд
Бигӯ то дасти моро ҳам бигиранд
Ҳамононе, ки аҳли кибриёянд!
Дубора маҳшари кубро аст имрӯз
Замину осмон ғарқи азоянд.
Абдуллоҳи Қодирӣ
- بازدید: 653
Адлмеҳварӣ аз нигоҳи Ҳамадонӣ
Адлмеҳварӣ ва барпоии қист
Адл яке аз масоили бунёдӣ дар фалсафаи сиёсӣ аст ва аз замонҳои қадим бар ин масъала таваҷҷӯҳ шуда ва то имрӯз талаққиҳои гуногуне аз ин мафҳум вуҷуд дорад, ба гунае ки комунистҳои Шӯравии собиқ, адолатро ба маънои баробарӣ дониста ин суханро, ки «кор ба андозаи тавон ва масраф ба андозаи ниёз» гӯё шиори худ сохта буданд. Дар муқобили чунин бардоште аз адолат, либерализми ғарбӣ қарор дорад, ки адолатро, на ба маънои баробарӣ, балки ба маънои баробарӣ дар фурсатҳо дониста аст.
Нуқтаи муштараки ин ду дидгоҳ ин аст, ки адолат амри қарордодӣ аст ва собит нест, бархилофи Ислом, ки адолатро дорои усул ва қавоиди собит медонад.
Саволи асосӣ ин аст, ки маншаи адолат чист ва чаро бояд онро дар ҷомеа ҳоким кард?
Посухи шарқу ғарб он аст, ки ҳоким шудани адолат сабаби таъмини манофеъ мегардад. Ҳамадонӣ сарчашма ва зарурати иҷро ва ҳукумати адолатро дар фармони Худованд дониста мегӯяд: «Худованд бо гуфтани "инналлоҳа яъмуру биладли валэҳсон" мардум ва ҳокимонро амр ба иҷрои адолат кардааст.»[1] Фарқе надорад, ки иҷрои адолат ба нафъ ё ба зарари онҳо бошад, бояд онро амалӣ намоянд.
- Оқибатгароӣ
Яке дигар аз масоили мабноӣ ва асосӣ дар андешаи иҷтимоӣ−сиёсӣ, навъи нигоҳ ба масъалаи баъд аз марг аст. Оё баъд аз марг зиндагии дубора ҳаст ё ҳама чиз нобуд хоҳад шуд. Қабул ё радди ин амр дар ҳадафгузорӣ, ҷиҳатгирӣ ва амалкарди ҳукуматҳо дар арсаҳои дохилӣ ва байналмилалӣ комилан муассир аст.
Ҳукуматҳои коммунистии Шӯравӣ, ки қоил ба зиндагии баъд аз марг набуданд, аъмол ва рафторашонро барои саодати охират анҷом намедоданд Аз нигоҳи Ҳамадонӣ зиндагонии охират маҳсули амал дар дунёст, ҳар чӣ дар дунё коштӣ, дар охират дарав хоҳӣ кард ва ба иборати дигар зиндагии дунё киштзори охират аст, чунонки мегӯяд: «Ҳар касе касби саодати манзили биҳишт ва шақовати манзили дӯзах дар манзили дунё мекунад ... пас ҳақиқатан дунё пуле аст бар раҳгузари охират»[2].
Бинобар ин аз нигоҳи ишон бояд тамоми корҳои фардӣ ва иҷтимоиро ба гунае анҷом дод, ки сабаби растагорӣ дар қиёмат гардад ва ин амр баёнгари маодмеҳварӣ аст.
Яке аз баҳсҳои муҳим дар андешаи сиёсӣ, масъалаи маншаи ҳукумат ва чигунагии пайдоиши ҳукумат аст. Ду дидгоҳи муҳим дар ин масъала вуҷуд дорад: 1) маншаи пайдоиши ҳукумат инсон аст; 2) маншаи пайдоиши он Худованд аст.
Ба назари бархе маншаи ҳукумат амри табиӣ аст; яъне баъзе аз инсонҳо табиатан ҳоким ва фармонраво ҳастанд ва дар муқобил бархе дигар аз инсонҳо мутеъ ва фармонбардор мебошанд. Ба ҳамин хотир маншаи ҳукумат як амри табиӣ аст. Дар муқобили ин назария, ҷамъи дигар бар он ҳастанд, ки маншаи ҳукумат амри табиӣ нест, балки зӯру қудрат аст; яъне қавитарҳо хостаҳои худро бар заъифтарҳо таҳмил карданд ва ҳукуматро падид оварданд[3].
Ҳобз бар он аст, ки чун инсон гурги инсон аст агар қудрати қавӣ болои сари ӯ набошад, якдигарро медаранд. Пас барои пешгирӣ аз ин фоҷеа ҳукумат ба вуҷуд оварданд, то монеи даридани якдигар гарданд.
Ҷамъи дигаре бар онанд, ки гуноҳи аввалияи Одам сабаб шуд, ки Худованд барои муҷозоти фарзандони Одам, ҳукуматро ба вуҷуд оварад. Тибқи ин дидгоҳ маншаи ҳукумат Худованд ва осмонӣ аст.
Ҳамадонӣ маншаи ҳукуматро дар зӯру қудрат ё қарори иҷтимоӣ намедонад, балки маншаи онро илоҳӣ ва осмонӣ медонад, албатта, на онгуна, ки гуноҳи Одам сабаб шуда бошад, ки Худованд барои муҷозоти фарзандони Одам ҳукуматро ба вуҷуд оварад, балки Худованд аз сари лутфу раҳмат ва барои ҳидоят ва ба камол расондани инсон, ҳокимони одилро баргузида, ононро ба иқомаи ҳудуд амр кардааст ва аввалин касе, ки чунин амреро пазируфта ба иҷрои он қиём карда ҳазрати Одам(а) будааст, чунонки мегӯяд: «Ҳукми илоҳӣ барои нишон додани роҳу равиши дуруст ва иқомаи ҳудуди илоҳӣ дар ҳаёти инсон, иқтизо кардааст, ки дар миёни мардум ҳокими одил ва муслиҳи комил бошад ва аввалин касе, ки мансаби салтанатро қабул кард ва ба адои ҳуқуқи ин амри рафиъ қиём намуд, Одам буд”[4].
[1] Захиратулмулук, саҳ. 256.
[2] Захиратулмулук, саҳ. 276.
[3] Бунёдҳои илми сиёсат, саҳ. 170.
[4] Захиратулмулук, саҳ. 225−227.
Таҳияи Р. Қ.
Таҳияи Р. Қ.
- بازدید: 1109