Боди баҳор марҳами дилҳои хаста аст

Гул мумиёи пару бол шикаста аст

Шох аз шукуфаи панба саранҷом мекунад

Аз баҳри доғ лола ки дар хун нишаста аст

Вақт аст агар зи пуст бар оянд ғунчаҳо

Шери шукуфаи заҳри ҳаворо шикаста аст

Занҷирест абр ки фарёд мекунад

Девонае ки куҳсор ба доман шикаста буд

Аз ҷуш лола бар сари оташ нишаста аст

Афсонаи насим ба хобаш намекунад

Аз нолаи ки буи гул аз хоб ҷуста аст?

Соиб баҳуш бош ки доруи беҳуши

Боди баҳор дар гиреҳи ғунча баста аст

Соиби Табрезӣ

باد بهار مرهم دلهای خسته است

گل مومیایی پر و بال شکسته است

شاخ از شکوفه پنبه سرانجام می‌کند

از بهر داغ لاله که در خون نشسته است

وقت است اگر ز پوست بر آیند غنچه‌ها

شیر شکوفه زهر هوا را شکسته است

زنجیریی است ابر که فریاد می‌کند

دیوانه‌ای است برق که از بند جسته است

پایی که کوهسار به دامن شکسته بود

از جوش لاله بر سر آتش نشسته است

افسانهٔ نسیم به خوابش نمی‌کند

از نالهٔ که بوی گل از خواب جسته است؟

صائب بهوش باش که داروی بیهشی

باد بهار در گره غنچه بسته است