Донистаам ғурур харидори хешро

Худ ҳамчу зулф мешиканам кори хешро

Ҳар гавҳаре ки роҳати беқимати шинохт

Шуд оби сард, гармии бозори хешро

Дар зери бори миннати партав намеравем

Донистаем қадри шаби тори хешро

Зиндон бувад ба мардуми бедор, маҳди хок

Дар хоб кун ду дидаи бедори хешро

Ҳар дам чу токи бори дарахте намешавем

Чу сарв бастаем ба дил бори хешро

Аз биниши баланд, ба пасти раҳондаем

Соиб зи сейли ҳодиса девори хешро

Соиби Табрезӣ

دانسته‌ام غرور خریدار خویش را

خود همچو زلف می‌شکنم کار خویش را

هر گوهری که راحت بی‌قیمتی شناخت

شد آب سرد، گرمی بازار خویش را

در زیر بار منت پرتو نمی‌رویم

دانسته‌ایم قدر شب تار خویش را

زندان بود به مردم بیدار، مهد خاک

در خواب کن دو دیدهٔ بیدار خویش را

هر دم چو تاک بار درختی نمی‌شویم

چو سرو بسته‌ایم به دل بار خویش را

از بینش بلند، به پستی رهانده‌ایم

صائب ز سیل حادثه دیوار خویش را