Худои Мутаол дар ояти 24 сураи муборакаи Қасас мефармояд:
فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ
Пас (Мусо гусфандонашонро) барои онон об дод. Сипас ба сӯи соя рафт ва гуфт: Парвардигоро, ҳамоно ман ба ҳар хайре, ки бароям бифиристӣ ниёзмандам.
Аз ин оят меомӯзем:
1.Дар кӯмак ба дигарон, шарте қарор надиҳем ва зуд анҷом диҳем. «فسقى‏ لهما»
 Ҳазрати Мусо, ҳамин ки далели мантиқии он ду занро шунид, бе ягон пурсиш ва дархосте, зуд ба кӯмаки онон пардохт.
2.Хидмат ба мардумро холисона анҷом диҳем ва ҳалли мушкилоти худро аз Худованд бихоҳем. «فسقى‏ لهما - ربّ انّى»  (Мусо гусфандони он ду духтарро сероб кард, вале барои рафъи гуруснагии худ ба ҷои истимдод аз онон, аз Худо кӯмак талабид.)
3.Ҳамаи чизро аз Худованд дархост намоем. «ربّ انّى لما انزلت الىّ من خير فقير»
4.Дар дуо барои Худованд вазифа ва маврид муайян накунем. «لما انزلت الىّ من خير فقير»  (Ҳазрати Мусо, бо ин ки гурусна буд, вале аз Худо, нон ва таом талаб накард.)