Расули Худо (с) фармуданд:

اَلْعِلمُ إمامُ الْعَمَلِ وَ الْعَمَلُ تابِعُهُ يُلهَمُ بِهِ السُّعَداءُ وَ يُحْرَمُهُ الأْشقياءُ؛

Дониш пешвои амал ва амал пайрави он аст. Ба хушбахтон дониш илҳом мешавад ва бадбахтон аз он маҳруманд.

)Амолии Тӯсӣ, саҳ 488, ҳ 38(.

)